Wanneer een kind niet meer veilig thuis kan wonen, wordt het steeds vaker bij directe familie geplaatst. Dat heet netwerkpleegzorg. Pleegzorgwerker Afiena Dekker legt uit hoe dat in zijn werk gaat: 'Het past bij de herstelgerichte aanpak van het Leger des Heils om de hulp zo 'gewoon' mogelijk te organiseren.'
“De voogd maakt altijd de inschatting of netwerkpleegzorg veilig kan. Als het advies positief is, komen wij in beeld. We onderzoeken onder meer of we goed kunnen samenwerken met de netwerkpleegouders. Netwerkpleegzorg is binnen het Leger des Heils echt in opkomst. Het is in de eerste plaats fijn voor het kind zelf, wanneer de pleegzorg zoveel mogelijk in de vertrouwde omgeving geboden wordt. Met familie, zoals opa en oma, is er al een natuurlijke bloedband. Wat je ook merkt, is dat opa en oma vaak een langere adem hebben. Het contact met de eigen ouder kan daarnaast wat natuurlijker verlopen. Het past ook echt bij de herstelgerichte aanpak van het Leger des Heils, om de hulp zo ‘gewoon’ mogelijk te organiseren. Kinderen willen het liefst zo normaal mogelijk zijn. Het is fijner als je kunt zeggen dat je bij je eigen opa en oma woont. In een pleeggezin wonen voelt per definitie niet gewoon. Kinderen moeten bijvoorbeeld nadenken over hoe ze ze pleegouders gaan noemen. Zeg je mama of pleegmama? Terwijl opa en oma gewoon opa en oma blijven.”
De pleegouderraad
In Noordoost-Nederland zijn 180 gezinnen waar pleegzorg van het Leger des Heils wordt aangeboden. De pleegouders zijn vertegenwoordigd in een pleegouderraad (POR). Dit is een medezeggenschapsraad die onder meer overlegt met de directie, meedenkt met beleidsvorming, actief nieuwe pleegouders werft en betrokken is bij de Week van de Pleegzorg.
