Vriend Martien noemt haar ‘Mileentje’. Vriendin Mona is als een zus voor Milena. Samen met netwerkondersteuner Karen Duin vormen zij de harde kern van het team dat Milena ondersteunt om haar leven weer op de rit te krijgen. En dat werkt.
Het is maandagmiddag 14.30 uur. Aan de vergadertafel bij het Leger de Heils in Amsterdam op de Derde Oosterparkstraat zit Milena. Om haar heen zit een ‘leger’ van vrienden en professionals. De bijeenkomst is onderdeel van pilotproject Stedelijke Netwerkondersteuning van HVO- Querido, Leger des Heils, perMens en Cordaan. Daarin worden Amsterdammers, die op de wachtlijst maatschappelijke opvang en beschermd wonen staan, geholpen om een netwerk van mensen op te bouwen die langdurig betrokken blijven.
Blijvend
Netwerkondersteuner Karen Duin biedt Milena begeleiding bij het creëren en mobiliseren van mensen om haar heen, onder andere met netwerkbijeenkomsten. Een duurzame aanpak, volgens Karen. ‘Hulpverleners komen en gaan, maar vrienden zijn blijvend. Netwerkondersteuning heeft zich bewezen in Scandinavië in een klinische setting. Nu gebruiken we deze aanpak in Amsterdam voor mensen als Milena, die tot voor kort verbleef bij dag- en nachtopvang Zuiderburgh van Leger des Heils en op de wachtlijst stond. Met een woning en hulpverlening in het vooruitzicht kunnen vrienden Milena al met van alles helpen, zoals financiën, medische hulp en contact met instanties.
Rauw
Vandaag is de tweede netwerkbijeenkomst van Milena, waar samen wordt gewerkt aan haar to do lijst. Karen vraagt: ‘En? Wat staat er vandaag op je lijstje?’ Maar eigenlijk zou je beter kunnen vragen: wat staat er níet op het lijstje? Want Milena heeft een rauwe geschiedenis die haar sporen naliet. Milena’s zware leven in Bulgarije. Haar uithuwelijking, wat ook haar twee dochters overkwam. Haar verhuizing naar Amsterdam 18 jaar geleden, waarvan ze 8 jaar op straat leefde. De dood van haar kleinkind, de zorgen om haar dochters en kleinkinderen, die inmiddels in Amsterdam ‘wonen’ zonder vaste verblijfplaats. De lijst is eindeloos. ‘Ik ben zo moe’, zucht Milena. ‘Zó moe.’
Dokter
De vermoeidheid en stress zorgen ervoor dat Milena zich, ook bij het bespreken van haar lijstje, moeilijk kan concentreren. En soms slaat de paniek toe. Milena: ‘Ik kreeg een rekening, van duizend euro! Maar dat heb ik helemaal niet!’ Na wat overleg en administratief graafwerk van het team aan tafel blijkt dat het probleem niet zo groot is als het lijkt. Gelukkig.
Het volgende onderwerp op de lijst is de dokter. Vriendin Mona helpt Milena bij al haar doktersbezoeken. Mona: ‘Milena was mijn bovenbuurvrouw in het stapelbed van de daklozenopvang aan de Transformatorweg. Wat zij heeft meegemaakt… We hebben veel met elkaar gedeeld. Ondanks alles hielp zij mij, met haar kracht en vrolijkheid. Of ze bracht me ineens een koekje, of een appel. Zo lief.’ Mona is even stil als ze aan die tijd terugdenkt. Dan: ‘Ik heb zelf al 20 jaar last van nierstenen, dus ik ken de weg naar de dokter maar al te goed. Daarom help ik haar daarbij.’
Een afspraak bij de huisarts maken voor de uitval van haar arm door de stress. Een bezoek aan de oogarts voor een oogoperatie. Uitleg geven bij gesprekken met artsen. Samen een agenda kopen, zodat ze haar afspraken niet vergeet. Het zit allemaal in het takenpakket van Mona. Milena is ontzettend blij met de hulp van Mona en Martien, want daardoor kan ze haar problemen beter aanpakken. En niet alleen dat. ‘Door de hulp van mijn vrienden voel ik me veiliger. Ik voel me beschermd.’
Financiën
Vriend Martien helpt Milena met alles wat hij nodig vindt. De afgelopen tijd waren dat vooral haar financiën. Maar hij helpt ook met de situatie van Milena’s dochters en kleinkinderen. Martien: ‘Ik leerde Mileentje in 2015 kennen op de Jodenbreestraat. Ze is een ongelooflijke doorzetter. Daarom help ik haar. Ik ben blij dat ze nu meer ondersteuning heeft. Maar het gaat niet zo snel als ik zou willen. Milena’s toestand wordt bepaald door de situatie van haar kinderen en kleinkinderen. Die zorgt voor zo veel stress. Daarom help ik haar om ook die problematiek aan te pakken’.
Een eigen huis
Gelukkig zit er wel degelijk vooruitgang in de situatie van Milena. Het gaat beter met Milena’s ogen, waardoor ze weer naar Nederlandse les kan. Er is een overzicht van haar financiële situatie. Ze heeft nu een IPS jobcoach die haar gaat helpen bij het zoeken naar een geschikte baan. En sinds kort heeft ze een woonruimte bij 4oo (Fier Op Ontwikkeling), waar ze leeft met twee huisgenoten. Mona: ‘Jammer is wel dat Martien en ik haar daar niet kunnen opzoeken, omdat ze geen bezoek mag ontvangen.’ Toch is Milena erg blij met haar netwerkondersteuning. Milena: ‘Zo kan ik de eerste stapjes zetten om mijn leven beter te maken.’
En hoe ziet dat betere leven eruit in de toekomst? Milena: ‘Over vijf jaar zou ik wel een eigen huis willen hebben. Misschien wel een groot huis, als ik hard werk’, zegt ze met een knipoog. En wat voor werk zou ze dan willen doen? ‘Poeh! Dat weet ik nog niet! Dat ga ik samen met mijn jobcoach uitzoeken. Maar eerst heb ik rust nodig. Rust in mijn hoofd.’
Het pilotproject Stedelijke Netwerkondersteuning is een initiatief van HVO-Querido, Leger des Heils, perMens en Cordaan.
