“Ik kan mensen aan het lachen maken, maar ook aan het huilen. Als mensen van buiten Utrecht komen, snappen ze me niet. Ik bedoel het goed, maar ze vatten het verkeerd op. Maar ik ben een goedzak van m’n eigen, ik bedoel het niet kwaad.”
Dance Monkey
“Ik begon wat dikker te worden. Het zakte een beetje in allemaal, het animo dan hè, door corona. ‘We gaan een fitnessvlog maken’, zei ik tegen een collega hier. We hebben het gelijk gedaan. Vrijdag de geluidsbox meegenomen van hier, ‘s zondags had ik er zin in. Het weer was er goed voor. Dus ik met m’n collega en z’n hond Boeddha naar buiten. Ik dacht: Wat voor nummer, voor het Leger des Heils, je ken wel opzetten: ‘God gelooft in mij’, maar dat werkt niet. Weet je wat, we zetten ‘Dance Monkey’ op. Het was zo leuk dat we elke week een vlog gingen maken. Mensen waren wel verbaasd. Normaal zit ik altijd lekker, en nu ging ik sporten. Mensen dachten: wat een mongool.’ Maar iedereen vindt het leuk.”
“Ik ben een onvervalste Utrechter. Ik maak grappen en grollen als iemand iets vertelt.
Ik weet heus wel wanneer ik mijn mond moet houden, maar dat is best moeilijk.
Ik neem geen blad voor mijn mond.”
De slobber in
“Toen ik begon, had ik geen conditie. Iedereen moest tien keer springen en na drie keer zei ik: ‘Hup, en zo door. Marco heb het drie keer voorgedaan. Jullie doen de rest.’ Nu kan ik vier keer springen in plaats van drie. Ik ben een beetje de influencer hier. Door die vlogs is mijn aanzien als mens gegroeid. Ze kennen me allemaal als Marco van de vlogs. Ook in de buurt. Ik moet wel, anders ga ik de slobber in, zit ik weer op de bank.”
Gat in trainingsbroek
“Kunnen we niet wat gaan gymnastieken, kwamen ze hier mee. Moet je horen, van mij mag het. Dus ik ga binnenkort beginnen met een sportprogramma. Van een sportleraar van het Leger des Heils krijg ik nu sportlessen. We doen drie kwartier op maandagochtend, elke drie kwartier pakken we iets anders. Van bal overgooien tot stoelgym. Wel met een grapje en een grolletje, anders ken ik het niet. Er zitten hier allemaal vrouwen van zeg, boven de vijftig, allemaal een buikje. Ik heb al gezegd: ‘Jullie kunnen meedoen, maar je moet allemaal in een kort rokje komen.’ Nee hoor, als je in een oude broek komt, is het goed. Ik heb zelf ook geen sportoutfit. Moet je eens horen, ik heb wel een trainingsbroek. Beetje lullig, er zit een gat in m’n kruis. Die gaat steeds verder open, maar hij zit zo lekker hoor hé. Die heb ik alleen thuis aan. Als het op YouTube gaat, ga ik voor een nette outfit.”
‘Ik ben geworden wat ik geworden ben.
Die knappe man van 55’
Hollandse plaatjes
"Buiten deze gymnastiek om, doe ik elke vrijdagmiddag het Hollands café. Dan draai ik continu Hollandse platen. Met het stukje volume eigenlijk harder dan normaal. De mensen zitten mee te zingen en te deinen, ze vinden het prachtig mooi. Ik ben hiermee gestart om de sjeu er weer in te brengen na de coronablues. Lekker met elkaar zitten, lekker met elkaar praten, lekker Hollandse muziek erbij. Ze willen allemaal dansen, maar het ken niet, dat mag even niet. Hard zingen mag ook niet. Als de corona weer een beetje gezakt is, open ik mijn karaokemiddag. Dan gaan we helemaal los. Dan ken je gewoon meezingen, of je vals zingt of niet, no problem. Het liefst draai ik een plaatje met gevoel. Van buiten ben ik een diehard. Maar van binnen, in m’n hart ben ik een softie.”
‘Doe lekker mee,
dan krijg je weer wat zin
in het leven’
Optimistisch
“Ik kom uit de Betonbuurt in Utrecht. Ik kom uit een milieu van sociaal-asociaal. Mensen die overdag ruzie hebben met elkaar en de volgende dag de arm weer om elkaar heenslaan en vragen: ‘Hey, hoe is het ermee?’ Ik ben geworden wat ik geworden ben, die knappe man van 55. Ik heb zoiets van: optimisme geeft lust voor het leven. Dat is een regel die altijd in mijn hoofd zit. Veel mensen blijven nu binnen. Maar als de corona voorbij is, is het moeilijk om terug te komen. Doe lekker mee, dan krijg je weer wat zin in het leven.”
