“Ik weet niet meer wanneer ik begonnen ben met haken. Ik heb drie oudere zusters. Die konden met z’n drieën haken, breien, borduren, naaien. Mijn zusters hebben mij dat allemaal geleerd. Maar ik doe eigenlijk nu alleen haken, want dat vind ik het meest creatief.”
"Ik maak dankbaar gebruik van wat andere mensen maken. Op een dag liep ik langs een designwinkel en in de etalage zag ik gehaakte dingetjes om een Dopper drinkfles. Dan zeg ik tegen mezelf: dat kan ik ook, maar beter. En dat lukt ook. Iemand zei tegen mij: ‘Henny, je bent een kunstenaar’. Ik zei: ‘Nee, ik zie iets leuks en denk: dat ga ik ook doen’. Ze zei toen: ‘Iedere kunstenaar bouwt voort op wat andere kunstenaars voor hen hebben bedacht’. Nu zie ik mezelf als een kunstenaar. Dat moest ik wel even leren.”
Opvrolijken buurthuis
“Vijf jaar geleden ging ik voor het eerst naar de handwerkclub van buurthuiskamer van het korps in Overvecht. Dat is niet om daar te zitten en lekker te handwerken. Ja, dat mag ook wel. Maar het is vooral om andere mensen iets te leren. Ik ging op bezoek bij de buurthuiskamer in Kanaleneiland. Een vriendin van mij was daar ook. Ze zei tegen de leiding: ‘Kijk deze vrouw kan jullie binnenplaats heel mooi maken, want die kan heel goed handwerken.’ De leiding vroeg toen of ik de stenen binnenplaats niet een beetje kon opvrolijken. Ik begon met de regenpijp, en nog een regenpijp. Daarna hebben we met een groep vrouwen de afvalbakken weggewerkt, met houtjes, gaas erop en haakwerk eroverheen. Inmiddels moet ik een beetje gaan restaureren. De kleuren vervagen snel buiten.”
Ook toe aan gezelligheid?
Hart op de tong
“Ik ga nu bijna elke donderdagmiddag naar de handwerkclub van de buurthuiskamer in Kanaleneiland. De mensen die daar komen, ken ik nu goed. Ik voel me thuis in het buurthuis in Kanaleneiland. Er is in mij eigen buurt ook een buurthuiskamer, daar kom ik nooit. Waarom niet? Ik vind het er ontzettend saai. Ontzettend saaie mensen. Ik vind mensen die in hun eigen bubbel zitten ontzettend vervelend. Toen dacht ik: waarom vind ik die mensen in Kanaleneiland en Overvecht zo leuk? Omdat die mensen veel meer hun hart op de tong hebben. Die zeggen soms hele leuke en hele mooie dingen, maar ook regelmatig hele akelige dingen. Dat leidt ertoe dat ik daar heel erg over moet nadenken. Dat vind ik leuk.”
Soep voor de hond
“Ik neem mijn hondje Poeh altijd mee naar de buurthuiskamer. Iedereen is blij als hij er is. Het is een vrolijk hondje met karakter. Ik hoef niet de hele tijd op hem te letten. Bijna iedereen gaat goed met hem om. Zitten we een kopje soep te eten, gaat die meneer voor hem ook een beetje soep halen. Dat is toch ontzettend leuk. En mensen die hem meteen even op schoot nemen als hij binnen komt lopen.”
Vrolijke fiets
“Bij Bosshardt in Kanaleneiland had een ingehaakte fiets, dat was een reclamefiets, die stond aan de straat. Er stond een groot bord naast met alle activiteiten. De fiets is net voor de kerst in 2020 gestolen. Medewerkers hebben een andere fiets gescoord, en ik was thuis al begonnen met haken. Toen kwam corona, maar ik wilde toch de fiets afmaken. Als ik ergens mee bezig ben, moet het af. De fiets is toen hier gebracht en heeft de hele zomer hier gestaan, ingehaakt en wel. Nu staat hij in de buurthuiskamer. Ik mis ‘m wel. Hij stond pontificaal tegen de kast aan. Dat is een lege plek geworden nu.”
