Als je kind uit huis wordt geplaatst…

Bij een uithuisplaatsing is er meestal weinig aandacht voor het leed van de ouders. In Amersfoort organiseert het Leger des Heils daarom maandelijkse bijeenkomsten voor de biologische ouders van kinderen die in gezinshuizen wonen.

Gezinshuisouders weten uit ervaring dat de biologische ouders altijd op nummer één staan. Investeren in dat contact is daarom belangrijk, ook als het niet vanzelf gaat. Er is geen ouder die niet van zijn kind houdt. Als het contact soms stroef verloopt of zelfs wordt opgeschort, gebeurt dat meestal uit onmacht of zelfbescherming. En wie zich een beetje inleeft, kan zich daar ook wel iets bij voorstellen.

Taboe
Er ligt een enorm taboe op uithuisplaatsingen; er zijn voorbeelden bekend van ouders die maandenlang uit schaamte het huis niet uit durfden. Bang voor het oordeel van de buren. Vanuit het Leger des Heils werd al veel gedaan aan het betrekken van biologische ouders bij de opvoeding, maar uit een intern onderzoek bleek vorig jaar dat ouders behoefte hebben aan meer. In februari startte daarom de eerste supportgroep in Amersfoort, waar vooralsnog vier ouders aan meedoen. Jan Terlouw en Ilse Zegers, beiden gezinshuisouder, begeleiden de supportgroep. Het is de bedoeling dit verder uit te bouwen, waarbij kleinschaligheid voorop blijft staan.

Duurzaam
Ouders vinden op die avonden herkenning bij elkaar en dat is heilzaam. Dat geldt ook voor de erkenning van de rouw en het verdriet dat ze doormaken. Via werkvormen wordt geprobeerd nog een laagje dieper te komen. Waarom lukte het niet een uithuisplaatsing te voorkomen en hoe zou men willen dat de relatie met het kind is.
Voor gezinshuisouders zijn deze bijeenkomsten ook heel waardevol. Kinderen voelen het haarscherp aan als de gezinshuisouders bijvoorbeeld mot met hun moeder hebben. Wie moeten ze dan vertrouwen? Een goed contact is dus superbelangrijk omdat het de duurzaamheid van de plaatsing bevordert. Dat het kind de ruimte voelt: ik woon hier, maar mijn ouders blijven mijn ouders.